Po Słońcu królem naszego układu jest Jowisz. Większy niż wszystkie pozostałe planety razem wzięte może z łatwością zmieścić w sobie 1300 ciał niebieskich wielkości Ziemi. W przeciwieństwie do małych, skalistych planet, Jowisz nie ma twardej powierzchni. W górnej warstwie jego atmosfery gazy, głównie wodór i hel, tworzą pasma czerwono-brązowych i żółto-brunatnych chmur. Poniżej ciśnienie gazu wzrasta coraz bardziej i gaz przechodzi w stan ciekły, a w końcu w stan stały i zachowuje się jak metal. Jądro Jowisza jest bardzo gorące, ma 35 000 stopni cencjusza. Planeta wypromieniowuje dwukrotnie więcej energii niż otrzymuje jej ze słońca. Gdyby Jowisz miał 50 razy większą masę, temperatura jego jądra umożliwiłaby syntezę wodoru i wtedy stałaby się gwiazdą. Planeta składa się głównie z wodoru w stanie gazowym ciekłym i metalurgicznym, aczkolwiek jest tu także małe skaliste jądro. Atmosfera zawiera przede wszystkim wodór z domieszkiem helu, a także w śladowych ilościach metanu i amoniaku.