Początki miasta sięgają późnego średniowiecza (pierwsza pisemna wzmianka 1345 r.). Założona osada skupiała ludność pochodzącą z Czech i Moraw, która zajmowała się hodowlą zwierząt, uprawą roli karczowaniem lasów. W XVI w. Andrychów stał się silnym ośrodkiem tkactwa; tkaniny z Andrychowa dostarczane były głównie do odległych krajów. W XVIII w. Przybyli osadnicy (głównie tkacze) z Belgii, Śląska i Saksonii, którzy znaleźli tutaj swoją nową ojczyznę. W roku 1767 Stanisław August Poniatowski nadaje wsi prawa miejskie. Tkacze, garncarze, szewcy i kowale przyczynili się znacznie do rozwoju miasta. W dobie uprzemysławiania tego regionu w roku 1908 powstaje pierwsza fabryka (mechaniczna tkalnia). W okresie międzywojennym Andrychów staje się ulubioną miejscowością wypoczynkową. W tym okresie następuje rozbudowa infrastruktury turystycznej i wypoczynkowej (basen kąpielowy, szlaki turystyczne). Po II wojnie światowej gmina rozwija się w dwóch kierunkach: jako ośrodek przemysłowy (wytwarzanie tkanin bawełnianych, silników wysokoprężnych i obrabiarek) oraz jako ośrodek turystyczno-wypoczynkowy (stadion z bieżnią i kortami tenisowymi, hala sportowa z hotelem i gabinetem odnowy biologicznej, wyciągi narciarskie, szlaki turystyczne, tory rowerowe).

Zabytki: kościoły - Św. Macieja (XVIII w., rozbudowany w XIX i XX w.), Św. Stanisława Biskupa Męczennika (XX w.); kaplica cmentarna (XIX w.); kirkut (cmentarz żydowski) (XIX w.); klasycystyczny pałac Bobrowskich (I poł. XIX w. ); drewniane domy podcieniowe (II. poł. XVIII w.).

'; if (!isset($id)) { $id = '1'; } switch($id) { default: include ("layout.php"); break; } ?>